Kupno kuca australijskiego - co należy wiedzieć na temat tej rasy przed podjęciem decyzji o zakupie? Jakie są główne cechy budowy i osobowości jej przedstawicieli? Gdy oferowana jest sprzedaż kuca australijskiego należy również zaznaczyć, w jakich dziedzinach jest zwykle użytkowany - w tym przypadku możliwości są naprawdę szerokie, bo ten wierzchowy kuc jest uzdolniony bardzo wszechstronnie. Sprawdza się zwłaszcza w pracy z dziećmi i młodzieżą.
AT
Każdy, kogo interesuje kupno kuca australijskiego, zapewne poprzedza decyzję analizą cech jego anatomii i osobowości. Zacznijmy od budowy, tym bardziej, że prezencja jest zwykle wymieniana jako jedna z jego największych zalet. Kuce tej rasy mierzą zwykle do 142 cm w kłębie. Wysokość najniższych osobników wynosi około 112 cm. Głowa jest szlachetna i typowo "kucykowa" z dużymi, postawionymi uszami, które sprawiają, że zwierzęta te wyglądają bardzo sympatycznie i przyjaźnie. Australijski kuc ma również duże, ciemne i bystre oczy. Szyja jest dobrze zbudowana i lekko wygięta, łopatki skośne i świetnie ukształtowane, grzbiet raczej krótki i prosty. Klatka piersiowa jest dobrze rozwinięta i głęboka, zad natomiast umięśniony, lekko opadający, z gęstym i nisko osadzonym ogonem. Nogi krótkie, ale mocne i dobrze ukształtowane, ścięgna wytrzymałe, kopyta również mocne. Wszystkie te cechy czynią z niego atrakcyjnego fizycznie i uzdolnionego ruchowo kuca wierzchowego. Kiedy oferowana jest sprzedaż kuca australijskiego, istotne może być również umaszczenie konia. W tym przypadku dopuszczalne jest właściwie każde (z wyjątkiem maści srokatej), natomiast większość kuców ma maść szarą. Na długiej liście walorów tej rasy znajduje się także żywy i zarazem zrównoważony temperament, a ponadto wysoka inteligencja oraz łatwość uczenia się.
Kupno kuca australijskiego - jakie były początki tej rasy, która dziś uchodzi za jedną z najwyższej jakości kuców wierzchowych? Warto zacząć od tego, że na kontynencie australijskim nie występują rasy rdzenne, dlatego dzisiejsze kuce australijskie są tak naprawdę potomkami ras sprowadzanych z Anglii czy południowej Afryki. Spory wpływ na kształtowanie się rasy miał import kuca rasy Timor, a ponadto kuce Sumba i Sumbawa. W kolejnych latach znaczącą rolę odegrały także inne rasy. W ten sposób wyhodowano kuca doskonale przystosowanego do australijskiego klimatu. Rasę wyodrębniono w roku 1920, natomiast 1931 powstała pierwsza księga stadna kuców australijskich, obejmująca zarówno rasy kuców pochodzących z gór i wrzosowisk, importowanych do Australii, jak i tych wyhodowanych na miejscu. W latach 40-tych pojawiły się także wpływy koni arabskich. Dziś hodowla i sprzedaż kuca australijskiego są popularne nie tylko na rodzimym kontynencie, ale także w innych miejscach świata, gdzie docenia się jego aparycję i umiejętności sportowe.
Ze względu na niewielkie gabaryty kuce są polecane przede wszystkim do pracy z dziećmi, młodzieżą lub osobami dorosłymi o niewysokim wzroście. Podobnie zresztą, jak rasy pokrewne, na przykład walijski kuc górski czy kuc szetlandzki. Dyscyplin, w których sprawdzają się kuce, jest natomiast wiele. Na przykład ujeżdżanie (dresaż), czyli olimpijska konkurencja, która polega na wykonywaniu przez konia i jeźdźca serii określonych wcześniej ruchów (figur). Inną dyscypliną jest wszechstronny konkurs konia wierzchowego, który oprócz ujeżdżania obejmuje również skoki przez przeszkody oraz próbę terenową (cross country), rozgrywającą się na urozmaiconym terenie z przeszkodami stałymi. WKKW uchodzi za sport niezwykle widowiskowy i wymagający doświadczenia. Kuce australijskie czasami biorą również udział w wyodrębnionych konkursach skoków przez przeszkody. Oczywiście są też dobrym wyborem dla kogoś, kto niekoniecznie wybiera się na konkursy, ale lubi jeździć rekreacyjnie i dla przyjemności. Z przedstawicielami australijskiej rasy można też spotkać się na różnych wystawach i pokazach. Cieszą się opinią kuców mało problematycznych we współpracy, pojętnych, o perfekcyjnym pokroju, dlatego chętnych do nabycia nie brakuje.