Sprzedaż kuca walijskiego sekcji B - gdy pojawia się na rynku ciekawa oferta, dobrze jest zapoznać się bliżej z tą rasą, bardzo cenioną zwłaszcza przez najmłodszych jeźdźców. Obecnie ze wszystkich sekcji, wchodzących w skład grupy kuców i cobów walijskich, to właśnie ta cieszy się największą popularnością. Kupno kuca walijskiego sekcji B interesuje przede wszystkim osoby poszukujące kuca wierzchowego dla dzieci i młodzieży. Nie tylko ma miły dla oka wygląd ale również przyjazne i chętne do współpracy usposobienie. Co jeszcze warto wiedzieć na temat tych kuców?
jest uznany
Krycie naturalne
dostępny paszport
DE
jest uznany
ukończył próbę dzielności ogierów
Krycie naturalne
DE
jest uznany
jest wszechstronny (allrounder)
Krycie naturalne
DE
jest wszechstronny (allrounder)
dostępny paszport
DE
Ogłoszenia na pierwszej stronie
DE
DE
DE
DE
DE
Kupno kuca walijskiego sekcji B - czym charakteryzują się przedstawiciele tej grupy? Zacznijmy od tego, że określenie "kuc walijski" nie dotyczy jednej rasy o ściśle określonych cechach. Odnosi się bowiem do całej grupy kuców oraz cobów (są to brytyjskie konie używane do celów zaprzęgowych), które dla ułatwienia dzieli się na sekcje. W obrębie każdej z nich możemy wyróżnić nieco inne cechy wyglądu, inaczej też użytkowane są zwierzęta. Niektóre właściwości są jednak wspólne u wszystkich członków grupy. Kiedy oferowana jest sprzedaż kuca walijskiego sekcji B, trzeba wiedzieć, że jest to typowy wierzchowiec dla najmłodszych jeźdźców, choć dawniej wykorzystywano go w pasterstwie. Jego wysokość w kłębie sięga do 137 cm, dolny limit wzrostu właściwie nie istnieje. Podobnie, jak u innych kuców walijskich, głowa jest mała z dużymi oczami, ramiona pochyłe, grzbiet krótki. Klatka piersiowa szeroka i głęboka, a zad mocny, z wysoko osadzonym ogonem. Przednie kończyny proste. Co do umaszczenia, to może być zróżnicowane, z wyjątkiem srokatego i tarantowatego. Potencjalni nabywcy kuca zwykle są zainteresowani także cechami osobowości. Tu trzeba zaznaczyć, że kuce te są cenione za temperament, który jest żywy i dzielny. Zwierzęta te są także inteligentne i dobrze współpracują z ludźmi.
Kupno kuca walijskiego sekcji B - jakie są dzieje tej brytyjskiej rasy? Według źródeł historycznych kuce zamieszkiwały Walię już 1600 lata p.n.e. Ze względu na trudne warunki i czasami słaby dostęp do pożywienia, zwierzęta te musiały cechować się wytrzymałością i zdolnościami adaptacyjnymi. W roku 1901 angielscy i walijscy hodowcy utworzyli stowarzyszenie, mające pod opieką walijskie kuce i coby, rok później opublikowano natomiast pierwszą księgę stadną. Zdecydowano wtedy, że należy podzielić ją na sekcje, w których będą uwzględnione różne typy kuców i cobów. Kuce walijskie zostały początkowo przydzielone do sekcji A, jednak z czasem rosło zapotrzebowanie na typowe kuce wierzchowe dla dzieci, w roku 1931 utworzono więc dla nich oddzielną sekcję B. Sprzedaż kuca walijskiego sekcji B odbywała się nie tylko na terenie Wielkiej Brytanii. Już w XIX wieku rozpoczęto ich eksport do USA, sporą grupę osobników wywieziono tam w latach 1884-1910. Oprócz tego wywożono je do Kanady. Kuce szybko przystosowywały się do nowych warunków terenowych i klimatycznych. Już 1906 roku powstało amerykańskie stowarzyszenie, zrzeszające hodowców walijskich kuców i cobów, a w 1913 w USA była już zarejestrowana grupa 574 osobników.
Walijski kuc sekcji B to typowy kuc jeździecki. Pod względem rozmiaru jest większy, niż sekcja A. Łączy w sobie wytrzymałość z elegancją ruchów i zdolnościami sportowymi. Użytkowany jest jako kuc do jazdy rekreacyjnej, jak i bardziej wyczynowej, sprawdza się między innymi w skokach przez przeszkody. Jego nieco lżejsza budowa, w porównaniu z sekcją A, jest wynikiem wpływu koni czystej krwi angielskiej oraz Hackney. Tym, co cechuje kuce z tej grupy, jest również większa swoboda ruchów, co czyni je cenionymi wierzchowcami.