Konie skokowe obejmują w swojej grupie dużą liczbę ras zwierząt, które dysponują znakomitymi predyspozycjami do startów w konkurencji skoków przez przeszkody. Posiadanie w swojej stadninie zwierzęcia o takich umiejętnościach, które jednocześnie może startować w zawodach, a do tego odnosić sukcesy, jest niesamowitym powodem do dumy dla całej hodowli oraz dodaje jej renomy. Kupno koni skokowych jest więc niezwykle polecane każdemu hodowcy, a sprzedaż koni skokowych może być okazją do niemałego zarobku.
jest uznany
jest wszechstronny (allrounder)
ukończył próbę dzielności ogierów
FR
DE
DE
jest uznany
jest wszechstronny (allrounder)
ukończył próbę dzielności ogierów
DE
jest uznany
ukończył próbę dzielności ogierów
Nasienie świeże
DE
jest uznany
ukończył próbę dzielności ogierów
Nasienie świeże
DE
jest uznany
ukończył próbę dzielności ogierów
Nasienie świeże
DE
jest uznany
Nasienie mrożone
Nasienie świeże
DE
jest uznany
ukończył próbę dzielności ogierów
Nasienie mrożone
DE
Nasienie świeże
DE
Ogłoszenia na pierwszej stronie
FR
DE
DE
DE
DE
DE
DE
DE
DE
DE
DE
PL
PL
PL
DE
DE
DE
DE
DE
DE
DE
Z uwagi na dużą różnorodność ras, które zalicza się do grona koni skokowych, trudno wskazać jednoznaczne cechy ich budowy fizycznej - tym bardziej, że konie podczas zawodów startują w różnych klasach. Śmiało można jednak założyć, że konie skokowe są silne, szybkie, muskularne, lecz nie mają przy tym potężnej sylwetki. Zazwyczaj prezentują się też nadzwyczaj elegancko, a nawet szlachetnie, są inteligentne i chętnie wykonują polecenia wydawane przez jeźdźca. Mając na uwadze kupno koni skokowych warto pamiętać, że wymagają one precyzyjnego prowadzenia oraz długich treningów, aby osiągnąć wysoki poziom sportowy. Sprzedaż koni skokowych po odpowiednim treningu jest natomiast niezwykle opłacalna. Jak wspomniano, konie skokowe obejmują różne rasy. Wśród najpopularniejszych i najczęściej startujących w zawodach należy natomiast wymieniać takie rasy, jak:
Wszystkie wymienione posiadają harmonijną budowę ciała i powszechnie uważane są za konie bardzo inteligentne. Zazwyczaj też w zawodach skoków przez przeszkody startują konie gorącokrwiste.
Historia koni skokowych jest bardzo złożona i uzależniona od tego, którą z ras bierze się pod uwagę. Powstanie koni holsztyńskich datuje się na średniowiecze, podczas gdy koni hanowerskich czy trakeńskich na XVIII wiek, kiedy to powstały również pierwsze stadniny kierowane dla tych ras. Nierzadko również dochodzi do krzyżowania wymienionych ras w celu osiągnięcia jak najlepszych predyspozycji skokowych. Sama historia skoków przez przeszkody rozpoczyna się właściwie w XVIII wieku. Wtedy to częste były polowania na lisy, który wzmagały współzawodnictwo między poszczególnymi uczestnikami. Pierwsze oficjalne zawody w skokach przez przeszkody odbyły się już w 1864 roku w Dublinie. Dość szybko sport ten stał się też dyscypliną olimpijską - miało to miejsce w 1900 roku podczas Igrzysk w Paryżu. Co ciekawe, pierwsze zawody skoków przez przeszkody bardzo szybko odbyły się także w Polsce - wydarzenie odbyło się w Warszawie w 1880 roku. Warto też zwrócić uwagę na to, jak dyscyplina ewoluowała, na początku XX wieku skorygowano bowiem rodzaj dosiadu, dzięki czemu konie mogły skakać w warunkach możliwie zbliżonych do naturalnych. Pomysłodawcą tego trendu był kapitan Federico Caprilli. Dobrze o tym pamiętać, jeśli planowane jest kupno koni skokowych lub sprzedaż koni skokowych.
Konie skokowe oczywiście przede wszystkim wykorzystywane są w zawodach skoków przez przeszkody. Celem tego typu konkursów jest ocena umiejętności, dokładności oraz wytrenowania zwierzęcia skaczącego pod jeźdźcem. Na trasie do pokonania znajduje się kilka lub kilkanaście przeszkód, które koń wraz z jeźdźcem muszą pokonać w określonej kolejności i w ramach narzuconego limitu czasowego. Za każdy błąd, jak np. zrzucenie przeszkody lub nieposłuszeństwo, przyznawane są punkty karne, przy równej ich liczbie decyduje jak najszybszy czas pokonania trasy. Mężczyźni współzawodniczą z kobietami.
Oprócz tego konie skokowe dość powszechnie uważane są za dobre wierzchowce. Zależnie od rasy, sprawdzają się np. w ujeżdżeniu, jeździe westernowej, a nawet szkółkach jeździeckich. Wynika to głównie z ich wysokiej inteligencji, przywiązania do jeźdźca oraz dużej chęci do współpracy z nich. Szybko nabywają także nowe umiejętności.