Mustangi to jedne z najpopularniejszych i najbardziej rozpoznawalnych koni na świecie, dlatego też kupno mustanga do swojej hodowli często uważane jest za bardzo prestiżowe. Sprzedaż mustanga nie powinna trwać zbyt długo, z uwagi na duże zainteresowanie tym gatunkiem właścicieli stadnin. Mustangi to jedyna w swoim rodzaju rasa zdziczałych koni, która została przywieziona z Hiszpanii do Ameryki Północnej. Choć konie te często kojarzone są z ognistym temperamentem, w rzeczywistości nie wykazują agresji i są towarzyskie, bywają jednak nieufne w stosunku do człowieka.
jest lonżowany
pracuje z ziemi
jest wszechstronny (allrounder)
DE
jest zajeżdżony
jest lonżowany
pracuje z ziemi
US
jest zajeżdżony
jest lonżowany
pracuje z ziemi
US
US
US
nadaje się dla początkujących
jest pewny w terenie
jest wszechstronny (allrounder)
US
jest zajeżdżony
jest lonżowany
pracuje z ziemi
US
US
jest lonżowany
pracuje z ziemi
jest wszechstronny (allrounder)
DE
pracuje z ziemi
jest wszechstronny (allrounder)
US
Ogłoszenia na pierwszej stronie
DE
US
US
US
US
US
US
US
DE
US
US
US
US
DE
US
US
US
US
US
DE
Mustang to bardzo charakterystyczna rasa koni, które wyewoluowała bez ingerencji człowieka. Zwierzęta te mają wiele cech wspólnych z innymi końmi. Maksymalna wysokość w kłębie dochodzi do 142 cm, a waga wynosi około 360 kg. Z powodu dawnego krzyżowania z wieloma rasami, możliwe jest kupno mustanga o niemal dowolnym umaszczeniu (najczęściej gniade lub kasztanowe). Sprzedaż mustanga może być bardzo opłacalną transakcją z uwagi na fakt, że gatunek ten jest wytrzymalszy od koni domowych. Warto też dodać, że ma lepiej rozwinięte uzębienie. Obecnie mustangi raczej nie są wykorzystywane do pracy na roli lub jako zwierzęta juczne.
Nazwa tej rasy koni wywodzi się od hiszpańskiego słowa "musteno", które oznacza "bez właściciela". Określenie to zresztą bardzo pasuje do mustangów. Ich historia rozpoczyna się w XVI wieku, kiedy to hiszpańscy konkwistadorzy podbijali tereny Ameryki Północnej. Po przybyciu do nowych ziem, nie udało się upilnować wszystkich osobników, które zamieszkały na amerykańskiej prerii. W ten sposób wyewoluowała rasa mustangów, która znana jest do dziś.
Mustangi są pod ochroną od 1971 roku. Choć w XVIII wieku było ich około 5 mln, to obecną populację szacuje się na jedynie 10 000 osobników. W USA występują na wolności w co najmniej 10 stanach. Do dużych czystek doszło przy próbach uprawy prerii, jednak najwięcej koni tej rasy zginęło podczas I wojny światowej, gdzie były zabijane z uwagi na swoją wartościową skórę oraz jako pokarm dla zwierząt domowych.
Obecnie mustangi wykorzystywane są przede wszystkim w celach hodowlanych, bardzo rzadko służą natomiast do pracy. Z powodu swojej wytrzymałości oraz szybkości, dawniej znakomicie sprawdzały się w celach transportowych, co w pewnej mierze ma miejsce także dziś. Warto też dodać, że z uwagi na krępe nogi, mustangi świetnie sprawdzają się podczas długich podróży, gdyż nie są tak narażone na uszkodzenia i kontuzje.
Mustangi dziko żyjące na prerii żywią się liśćmi roślin oraz trawą, udomowione nie mają wygórowanych wymagań żywieniowych. To konie bardzo wytrzymałe i łatwo dostosowują się do trudnych warunków życia - potrafią poradzić sobie na prerii nawet w czasie zimy, kiedy to dostęp do pożywienia jest bardzo ograniczony. Ciekawostką jest też fakt, że przez lata rozwinęły umiejętność robienia przerębli w lodzie, aby w ten sposób uzyskać dostęp do wody.
Mustangi, podobnie jak rasy koni żyjące przed pojawieniem się człowieka, żyją w stadach, w których skład wchodzi ogier, klacze (od 2 do 18) oraz źrebięta. W środowisku naturalnym stadne życie pozwala na łatwiejsze odnajdywanie pożywienia i ochronę przed naturalnymi wrogami (np. pumy, kojoty i wilki). Ponadto ogranicza to terytorium stada, przez co nie dochodzi do walk z innymi mustangami. Na wolności wykazują bardzo duży instynkt migracyjny, niemal bez przerwy przemierzając prerię. Udomowione mustangi potrzebują dużo ruchu oraz obszernego wybiegu.
Ciąża mustangów trwa od 330 do 335 dni (11 miesięcy). Samica przed porodem oddala się od stada i wraca do niego dopiero po kilku dniach, choć źrebię może samodzielnie chodzić znacznie wcześniej. Zwykle rodzi się jedno lub dwa źrebięta. W pierwszych miesiącach młodymi opiekuje się wyłącznie klacz. Choć mustangi uważane są powszechnie za agresywną rasę, w rzeczywistości są raczej przyjazne i szczególnie troskliwie dbają o swoje źrebięta.