jest klaczą wpisaną do księgi hodowlanej
nadaje się do hipoterapii
nadaje się dla początkujących
DE
Konie rasy shire pochodzą z Wielkiej Brytanii i obecnie są bardzo popularne na terenie całej Europy. Powszechnie uważa się, że ta rasa to największe i jedne z najcięższych koni na świecie, z tego względu użytkowane są (a raczej były) głównie jako konie pociągowe oraz konie wierzchowe. Dlatego kupno shire może okazać się bardzo korzystną i uniwersalną inwestycją, podczas gdy sprzedaż shire nie sprawia żadnych trudności z uwagi na duże zainteresowanie wśród hodowców. Shire to konie zimnokrwiste o bardzo charakterystycznym wyglądzie i łagodnym usposobieniu.
Ogłoszenia na pierwszej stronie
DE
GB
DE
ES
ES
ES
ES
ES
ES
ES
ES
ES
ES
US
DE
DE
DE
US
US
DE
Konie shire wykorzystywane są jako zwierzęta pociągowe z uwagi na swoją siłę, w dzisiejszych czasach znacznie częściej spotyka się je jednak w rolach rekreacyjnych i reprezentacyjnych, co wynika z ich unikalnego wyglądu. Shire to konie potężnie zbudowane i bardzo wysokie. Największa rasa konia na świecie osiąga przeciętnie wysokość około 170 cm w kłebie, mimo to nierzadko spotykane są osobniki o wzroście nawet 180 czy 200 cm. Warto dodać, ze najwyższy koń rasy shire w historii (o imieniu Sampson) mierzył około 230 cm w kłębie. Dlatego kupno shire może wiązać się z koniecznością przystosowania niektórych elementów stadniny do rozmiaru konia. Sprzedaż konia shire bywa natomiast okazją do sporego zarobku.
Wracając do wyglądu shire - są to konie o harmonijnej sylwetce, która doskonale odzwierciedla ich siłę i moc. Charakterystyczne dla rasy shire są: wyraźnie zaznaczona muskulatura oraz długie i potężne nogi zakończone jedynymi w swoim rodzaju szczotkami, które rozpoczynają się już w połowie łydki. Wspomniane szczotki najczęściej mają kolor biały, same konie shire zwykle są maści gniadej i skarogniadej, najbardziej ceni się jednak kare.
Konie shire mają bardzo ciekawą historię, rasę tę bowiem uważa się za potomka rycerskich koni angielskich (np. greathorse), które posiadają także domieszkę krwi karych koni fryzyjskich oraz ciężkich koni flandryjskich. Dawniej rasę tę określano jako "packington blind horse", obecna nazwa oficjalna funkcjonuje dopiero od 1804 roku i pochodzi od hrabstw zlokalizowanych w Anglii Środkowej ("shire" z ang. to "hrabstwo"), gdzie znajdowały się pierwsze duże hodowle tego gatunku. Już wtedy szajery należały do najdroższych koni, gdyż szczególnie ceniono wtedy silne i mocne zwierzęta, które można było wykorzystać do pracy, a dodatkowo budziły one większy respekt na polu bitwy. W XIX wieku rasę shire zaczęto wykorzystywać do ciągnięcia pierwszych tramwajów konnych na Wyspach Brytyjskich.
Konie rasy shire doskonale łączą w sobie niezwykłą siłę oraz doskonałą prezencję. Dawniej w przypadku tych zwierząt ważniejsza była ich moc, dlatego szajery wykorzystywano głównie jako konie pociągowe lub konie bitewne. Warto zauważyć, że koń rasy shire jest w stanie samodzielnie pociągnąć ciężar o masie 5 ton. Rasa ta świetnie sprawdza się przy zaprzęgach lub na górskich szlakach.
Obecnie jednak znacznie częściej shire spotykane są jako konie wystawowe i pokazowe. Dlatego też pojawiają się na różnego rodzaju paradach czy konkursach, a w Wielkiej Brytanii wykorzystywane są również do jazdy wierzchem. Ponadto szajery użytkuje się w celach rekreacyjnych.
Szajery często określa się jako "łagodne olbrzymy", co doskonale odzwierciedla ich łagodne usposobnienie i spokojny temperament. Choć konie shire są bardzo ruchliwe i przywykły do ciężkiej pracy, zachowują zimną krew nawet w stresujących sytuacjach i są niesamowicie przyjazne - zarówno w stosunku do ludzi, jak i innych koni. Dlatego też konie rasy shire coraz częściej wykorzystuje się również w hipoterapii. Szajery są bardzo cierpliwe oraz uległe, w związku z czym łatwo je właściwie ułożyć. Nie sprawiają trudności w hodowli i bez większych problemów wykonują polecenia właściciela. Z tych właśnie powodów kupno shire to dobra inwestycja dla stadniny, a samo zwierzę można wykorzystać w bardzo różnorodnych celach - począwszy od turystyki, kończąc na względach terapeutycznych.