Ogier rozpłodowy jest dorosłym osobnikiem konia, który nie został poddany kastracji, a tym samym jest zdolny do rozrodu. Młodego samca, który nie osiągnął jeszcze dojrzałości płciowej, określa się mianem ogierka. Gdy samiec staje się dorosłym osobnikiem, co ma miejsce z reguły około drugiego roku życia, rośnie jego zainteresowanie klaczą, choć ta tendencja występuje czasem wcześniej lub później. Ogiery, które nie interesują się klaczą są rzadkością. Ponadto ogiery rozpłodowe charakteryzują się bardzo mocnym temperamentem, nierzadko potrzebują dużej dyscypliny w treningu i prowadzeniu. W niektórych przypadkach temperament seksualny ogierów jest powodem tego, że zwierzę staje się niebezpieczne dla otoczenia, wtedy to zalecana jest kastracja.
Mimo to ogiery rozpłodowe są bardzo cenne dla każdej stadniny - obecność charakternego samca o dobrych genach pozwala na rodzenie silnych i bardzo perspektywicznych źrebiąt. Dlatego właśnie kupno jakościowego ogiera rozpłodowego to jedno z ważniejszych założeń wielu stadnin. Z kolei sprzedaż ogiera rozpłodowego może przyczynić się do szybkiego zysku dla byłego właściciela. Nie czekaj dłużej, już dziś szukaj i znajdź najlepszego ogiera rozpłodowego dla swojej stadniny!
jest uznany
jest zajeżdżony
pracuje z ziemi
PL
jest surowy
nauczony prowadzenia na kantarze
DE
pracuje z ziemi
jest pewny w terenie
łatwy w załadunku
ES
NL
ES
FR
jest sprzedawany ze sprzętem
pracuje z ziemi
jest pewny w terenie
DE
ES
jest uznany
jest koniem do towarzystwa (ograniczona użytkowość)
jest zajeżdżony
PL
jest źrebna
jest klaczą wpisaną do księgi hodowlanej
nadaje się dla początkujących
BE
Ogłoszenia na pierwszej stronie
PL
DE
ES
NL
ES
FR
DE
ES
PL
BE
DE
DE
DE
DE
IT
DE
ES
AT
ES
DE
Przed podjęciem decyzji dotyczącej sprzedaży ogiera rozpłodowego lub w szczególności kupna ogiera rozpłodowego, warto poznać kilka istotnych informacji o tym zwierzętach. Otóż dobór osobników do rozrodu w stadninach bezsprzecznie należy do najważniejszych elementów pracy hodowlanej. Dlatego właśnie zarówno ogiery rozpłodowe, jak i klacze, są dopasowywane tak, aby określone i pożądane cechy mogły się ujawnić u potomstwa. Wiedza na temat szeroko rozumianego rozrodu koni wciąż się powiększa, co jednak ciekawe, o wiele lepsze parametry rozrodu widoczne są u koni żyjących w warunkach naturalnych.
Ogiery rozpłodowe w hodowli poddawane są starannej selekcji. Wśród kluczowych czynników wymienia się:
Sukcesy hodowlane ogierów ocenia są przede wszystkim pod kątem zdolności płodzenia zdrowych źrebiąt, a także na podstawie osiągnięć młodych w dziedzinie, w której są wykorzystywane. Ponadto w Polsce istotną rolę pełni też bonitacja - jest to punktowana ocena typu, pokroju oraz budowy konia. W przypadku niektórych ogierów, np. czystej krwi arabskiej, mogą one uzyskać licencję na krycie klaczy innych ras poprzez sprawdzenie dzielności na próbach wyścigowych. Natomiast klacze swojej rasy mogą kryć wszystkie ogiery, które zostały uznane za rozpłodowe, czyli posiadają odpowiednią budowę i zostały wpisane do księgi stadnej. Coraz rzadziej stosuje się natomiast tzw. dopuszczenie do rozrodu na podstawie intuicji właściciela.
O dopuszczeniu ogiera do rozpłodu naturalnego decydują także odpowiednie przepisy, jak już wspomniano, koń musi w tym celu przejść odpowiednie badania i oceny. Orzeczenie lekarsko-weterynaryjne wystawia lekarz weterynarii, badanie to powinno być powtarzane raz w roku. Ogiera rozpłodowego poddaje się wtedy następującym badaniom oraz testom diagnostycznym:
Dopiero po uzyskaniu pozytywnej oceny ogier może zostać zakwalifikowany jako ogier rozpłodowy.
Odnośnie do ogierów rozpłodowych, bardzo istotne też są ich zachowania płciowe. Najbardziej widoczne są one w obecności grzejącej się klaczy, czyli klaczy w rui. Wtedy to ogier obwąchuje klacz, podszczypuje ją zębami, często również unosi jedną kończynę, ociera się i tupie. Najczęstszym i najbardziej charakterystycznych zachowaniem płciowym jest jednak tzw. "flehmen", czyli wyciągnięcie szyi przy jednoczesnym wywinięciu warg. Mając na uwadze kupno ogiera rozpłodowego warto wiedzieć, że są one użytkowane przez określony czas - wiele zależy tu od rasy oraz intensywności prowadzonego krycia. Większość samców pełni rolę ogierów rozpłodowych nawet do 20. roku życia, zazwyczaj jednak utrzymuje się je w stadzie nie dłużej niż przez 13 lat.
Zależnie od dostępnych możliwości i innych czynników, hodowca może zdecydować się na różne metody krycia. Najczęstszym sposobem jest oczywiście krycie naturalne, w ramach którego wydziela się dwa podtypy: krycie tabunowe i krycie dozorowane. Pierwsze z wymienionych odbywa się w sezonie wiosenno-letnim i polega na wypuszczeniu na pastwisko kilku klaczy oraz jednego ogiera rozpłodowego. W takiej sytuacji skuteczność krycia jest bardzo wysoka. Alternatywą jest natomiast wspomniane wcześniej krycie dozorowane, określane także jako "krycie z ręki". W tym celu należy najpierw przygotować klacz w rui do stanówki i doprowadzić do niej ogiera. Znacznie rzadziej stosuje się natomiast inseminację, za pomocą której można np. uzyskać dużą liczbę potomstwa od jednego samca - i to bez konieczności transportowania zwierzęcia.
Podobnie jak w każdej innej grupie koni, tak i wśród ogierów rozpłodowych można wyróżnić wiele wybitnych osobników, które na zawsze już zapisały się w historii. Z pewnością należą do nich założyciele rasy pełnej krwi angielskiej, tacy jak Darley Arabian, Godolphin Barb czy Byerley Turk. Niektóre ogiery rozpłodowe są też słynne pod względem historycznym, jak np. koń Aleksadra Wielkiego - Bucefał, czyli ulubiony koń wyścigowy Kaliguli - Incitatus. Popularne ogiery rozpłodowe z literatury to np. konie Old Shatterhanda (Iltshi) oraz Winnetou (Hatatitla). Do najbardziej znanych ogierów arabskich zalicza się natomiast konie takie jak Kuhailan Haifi, Ibrahim, Skowronek, Bask, El Paso.