Lusitano, znany także jako koń luzytański, Pure Blood Lusitano lub PSL (z port. Puro Sangue Lusitano) to jedna z ras gorącokrwistych konia domowego, która wywodzi się z Portugalii z rejonów Ribatejo i Alentejo. Konie lusitano są nawet dziś bardzo wszechstronnie użytkowane, wielokrotnie były też wyróżniane w różnego rodzaju konkursach oraz paradach. Czynniki te mogą wpływać na cenę zwierzęcia planując kupno lusitano lub sprzedaż lusitano. Warto też dodać, że lusitano to rasa o długiej historii, która największą popularnością cieszy się na Półwyspie Iberyjskim, w ostatnich latach zyskuje także coraz większe grono zwolenników w całej Europie oraz Ameryce Północnej.
jest zajeżdżony
jest lonżowany
pracuje z ziemi
DE
jest lonżowany
pracuje z ziemi
jest pewny w terenie
DE
ES
ES
jest lonżowany
pracuje z ziemi
dostępny TÜV
PT
jest zajeżdżony
jest lonżowany
niepodkuty
PT
PT
jest lonżowany
nauczony prowadzenia na kantarze
bezpośrednio od hodowcy
ES
PT
PT
Ogłoszenia na pierwszej stronie
DE
DE
ES
ES
PT
PT
PT
ES
PT
PT
ES
PT
DE
ES
ES
BE
BE
BE
BE
BE
Lusitano często porównywane są z końmi andaluzyjskimi, do których są nawet dość podobne, największą różnicą jest jednak to, że PSL to zwierzęta o profilu garbonosym. Wysokość lusitano w kłębie wynosi od 150 cm do 160 cm, czasem występują też wyższe osobniki. Posiadają tzw. "łabędzią szyję", bardzo dobrze zbudowane łopatki oraz szeroką i głęboką klatkę piersiową. Konie luzytańskie używane są w Wyższej Szkole Jazdy, doskonale do tego predysponuje je ścięty zad, który ułatwia przeniesienie ciężaru na tylne nogi. Zdolności z tym związane mogą ułatwić szybkie kupno lusitano lub sprzedaż lusitano. Same kończyny są natomiast dość długie i suche, ale zarazem bardzo mocne. Lusitano występują we wszystkich podstawowych umaszczeniach, najczęstsze to siwa, gniada oraz bułana.
Konie luzytańskie są bardzo inteligentne, chętne do pracy i zabawy, a do tego szybko przywiązują się do właściciela lub jeźdźca. Słyną ze swojej zwinności i świetnie sprawdzają się jako konie pod siodło. Z uwagi na swoje naturalne zdolności, opanowanie oraz odwagę, lusitano używa się również w walkach z bykiem.
Szczegółowa historia koni luzytańskich nie jest w pełni znana, wiadomo natomiast, że konie znane były mieszkańcom Półwyspu Iberyjskiego już od 25 000 do 20 000 lat p.n.e., czego dowodem są odkryte naścienne malowidła w jaskiniach. Zgodnie z przeprowadzonymi badaniami, już wtedy w tych rejonach żyli przodkowie lusitano. Warto więc w tym miejscu podkreślić, że to jedna z najstarszych ras żyjących w Europie, co ważne, jeśli planowane jest kupno lusitano lub sprzedaż lusitano. Około 2 500 lat temu tereny dzisiejszej Hiszpanii i Portugalii najechali Maurowie, którzy sprowadzili ze sobą konie berberyjskie i to w rezultacie ich krzyżowania powstały zarówno konie luzytańskie, jak i konie andaluzyjskie.
Dopiero w 1966 roku rozdzielono księgi stadne obu ras i oficjalnie przyjęto funkcjonującą dziś nazwę lusitano. Z powodu kryzysu w panującego w Portugalii oraz jej koloniach, populacja lusitano gwałtownie zmalała, jedynie dzięki wysiłkom wielu hodowców udało się odratować najlepsze linie i zachować w ten sposób rasę aż po dziś dzień. Obecnie największe hodowle i stadniny lusitano mieszczą się w Portugalii i Brazylii, oprócz tego wiele osobników występuje szczególnie w Stanach Zjednoczonych, Australii, Wielkiej Brytanii, RPA oraz krajach Ameryki Łacińskiej i Europy.
Lusitano to konie, które na przestrzeni lat wykorzystywane były w różnorodnych celach, co tylko znakomicie potwierdza ich uniwersalność. Nie można ukrywać również faktu, ze tak szerokie pole użytkowania korzystnie wpływa na cenę kupna i sprzedaży lusitano. Rasa ta doskonale sprawdza się w klasycznym ujeżdżeniu, jeździe dowolnej oraz walkach byków na koniach, a także w Wyższej Szkole Jazdy i przy różnego rodzaju paradach. Konie luzytańskie wielokrotnie były nagradzane w rozmaitych konkurencjach, w tym np. podczas Światowych Igrzysk Jeździeckich czy na Igrzyskach Olimpijskich.
Obecnie najczęściej spotykane są w walkach byków na koniach, przy czym należy podkreślić, że żadne zwierzęta nie są w ten sposób zabijane. Dla jeźdźca hańbą jest choćby rana jego konia po walce. Z uwagi na naturalne predyspozycje, lusitano występują też w szkółkach jazdy oraz jako konie rekreacyjne, znacznie rzadziej natomiast pracują na polu lub w powozach.