Kuc mongolski - konie na sprzedaż
Kupno kuca mongolskiego - co decyduje o wyjątkowości tej rasy? Być może fakt, że jest prawdopodobnie jedną z najstarszych na świecie, a przy tym najbardziej znaczących. Jej przedstawiciele należą do zwierząt zadziwiająco odpornych i wytrzymałych na niesprzyjające warunki. Warto jednak wiedzieć, że w obrębie rasy występuje kilka różnych typów, które nieco różnią się od siebie budową oraz dają inne możliwości użytkowania. Sprzedaż kuca mongolskiego - oto kilka znaczących informacji, które warto znać.
Wykorzystanie i charakterystyka kuca mongolskiego
Gdy planowane jest kupno kuca mongolskiego, trzeba zacząć od zapoznania się z jego najważniejszymi cechami. Kuce mongolskie to konie półkrwi, ciepłokrwiste. Średnia wysokość koni w kłębie mieści się w przedziale od 120 do 140 cm, choć tutaj duże znaczenie ma typ. Tych natomiast wyróżniamy cztery. Największym z nich jest typ leśny, obdarzony najbardziej masywną sylwetką i dużą siłą, dlatego może być użytkowany do zaprzęgów oraz jako zwierzę juczne. Nieco mniejszy jest typ górski, którego wysokość nie przekracza 130 cm i ma ciekawe, srokate umaszczenie. Podobnymi gabarytami, co typ górski, charakteryzuje się typ stepowy, który jest bardziej odpowiednim koniem do jazdy wierzchem. Wreszcie ostatni typ, określany jako Gobi lub pustynny, wyróżnia się najmniejszymi rozmiarami oraz jasnym umaszczeniem. Ciekawostką jest, że kuce te wykorzystuje się do pozyskiwania mleka i jedynym wyjątkiem jest właśnie typ pustynny.
Gdy w grę wchodzi sprzedaż kuca mongolskiego, trzeba podkreślić, że konie te mają wygląd prymitywny. Głowa osadzona jest na niezbyt długiej, ale muskularnej szyi. Sylwetka jest szeroka i mocna, grzbiet krótki i dobrze związany, zad natomiast umięśniony i potężny. Wymienione cechy wpływają na możliwości kuców. Zwierzęta te potrafią zadziwić siłą i wytrzymałością, stąd często wykorzystywane są w celach roboczych. Co do umaszczenia, jest bardzo zróżnicowane, a wśród występujących maści znajdują się: bułana, kara, gniada, karogniada, kasztanowata oraz palomino.
Pochodzenie i historia kuca mongolskiego
Kupno kuca mongolskiego - co warto wiedzieć na temat jego historii? Jak wskazuje nazwa, konie te pochodzą z Mongolii, państwa w środkowowschodniej Azji. Wywodzą się bezpośrednio od konia Przewalskiego. Niemniej, początkowe dzieje rasy są trudne do ustalenia. Testy wykazały, że spośród wszystkich ras koni to właśnie kuce mongolskie charakteryzują się największą różnorodnością genetyczną. Świadczy to o archaiczności rasy i niewielkiej interwencji człowieka w selekcję jej przedstawicieli. Badania wykazują również, że wiele innych ras pochodzi od kuca mongolskiego. Dlatego właśnie rasa ta jest uznawana za jedną z najbardziej istotnych, obok koni czystej krwi arabskiej i koni hiszpańskich. Sprzedaż kuca mongolskiego ma największy zakres w regionie, z którego się wywodzi.
Użytkowanie kuca mongolskiego
Kuc nadal jest hodowany przez koczownicze ludy mongolskie, a liczba osobników na tamtych terenach przekracza nawet liczbę ludności. Według szacunkowych danych obecnie ponad 3 miliony z nich wędruje swobodnie na terenach Mongolii, skupiając się w dużych stadach. Niektóre jednak są użytkowane w transporcie, pasterstwie lub jako zwierzęta juczne. Te, które żyją dziko, pozostają przez cały rok na wolnej przestrzeni, odporne na ekstremalne upały oraz zimno. Potrafią przetrwać nawet pozyskując niewielkie ilości pokarmu, posilając się jedynie tym, co są w stanie znaleźć na swojej drodze. Ich wytrzymałość może zadziwiać, bo dziennie pokonują 100 lub nawet 200 kilometrów trasy, co jest niemożliwe w przypadku innych ras. Kultura ludu mongolskiego koncentruje się na kucach już od stuleci. Mleko klaczy jest przetwarzane na narodowy napój o nazwie airag (kumys). Jest to napój alkoholowy, powstający na drodze fermentacji alkoholowej cukru mlecznego.
Kuce mongolskie są także odważne, szybkie i mają pewne chody, przez co są wystawiane do wyścigów. Trzeba jednak zaznaczyć, że wyścigi mongolskie różnią się znacznie od tych, które znamy. W trakcie zawodów sportowych Naadam konie dosiadane są przez dzieci i galopują z pełną prędkością przez wiele mil.