Koń przewalskiego - konie na sprzedaż
Koń Przewalskiego to małe, bułane zwierzę, które zostało oficjalnie opisane dopiero w XIX wieku, choć oczywiście już wcześniej miało kontakt z człowiekiem. Wiele wskazuje na to, że koń Przewalskiego został utrwalony na malowidłach ściennych w jaskiniach w różnych zakątkach Europy. Co ciekawe, jak dotąd nie rozstrzygnięto ostatecznie, czy jest to rasa konia, czy też osobno zwierzę, gatunek ten posiada bowiem inną liczbę chromosomów od wszystkich pozostałych koni (koń Przewalskiego ma 66 chromosomów zamiast 64). Swoim wyglądem przypomina jednak niektóre konie. Kupno konia Przewalskiego to znakomite urozmaicenie posiadanej hodowli, planując sprzedaż konia Przewalskiego warto wziąć pod uwagę wiek zwierzęcia oraz aktualne ceny rynkowe.
Wykorzystanie i charakterystyka konia Przewalskiego
Koń Przewalskiego swoim wyglądem przypomina konia domowego, koniki Polskie i kuce Mongolskie. Są niewielkich rozmiarów, ich długość waha się od 180 cm do 230 cm, a wysokość w kłębie od 130 cm do 155 cm, ważą przy tym około 200-300 kg. Mimo to konie Przewalskiego są masywne i zwarte, do tego mają dużą głowę z charakterystycznymi, mysimi uszkami. Ponadto posiadają krótkie nogi, co uniemożliwia im rozwijanie wysokich prędkości podczas galopu. Specyficzną cechą koni Przewalskiego jest szczeciniasta, krótka grzywa bez grzywki spotykanej u większości kucy. Zwierzęta te występują w zmiennym umaszczeniu, najczęściej bułane latem i jasnobułane zimą. Kolejnym wyróżnikiem gatunku jest ciemna pręga grzbietowa oraz delikatne pręgi w okolicy łopatek. Planując kupno konia Przewalskiego należy pamiętać, że nawet zwierzęta w hodowli są dość dzikie i trudno je udomowić, doskonale jednak radzą sobie z życiem w stadzie. Sprzedaż konia Przewalskiego to sposobność do sporego przypływu gotówki. Warto też dodać, że pomimo większej liczby chromosomów od pozostałych koni, mieszańce koni Przewalskiego s.
Pochodzenie i historia konia Przewalskiego
Zgodnie z najnowszymi doniesieniami, konie Przewalskiego zamieszkiwały większą część Azji, a także całą Europę. Dowodem tego są nie tylko wspomniane już malowidła naścienne w jaskiniach, ale także wzmianki w pismach bawarskich i francuskich. Niestety wraz z rozwojem osadnictwa liczebność gatunku stopniowo malała, czego powodem były m.in. prowadzone polowania i inne zabiegi odstraszające. Konie Przewalskiego same w sobie nie były zagrożeniem dla człowieka, jednak wyjadały paszę oraz pastwiska zwierząt domowych, dochodziło również do niekontrolowanego mieszania się z klaczami domowymi. Dlatego też do około 1970 roku żyły dziko na terenach Mongolii, stając się w ten sposób ostatnim, prymitywnym, dziko żyjącym koniem na świecie. W ostatnich latach wolne osobniki widziane były na terenie Ukrainy w okolicy strefy Czarnobyla.
Gatunek swoją nazwę zawdzięcza Nikołajowi Przewalskiemu, który zebrał niezbędne materiały badawcze w 1879 roku i dwa lata później oficjalnie opisał i skodyfikował zwierzę. W 2005 roku w ogrodach zoologicznych żyło zaledwie 1500 osobników, które pochodzą od 31 koni umieszczony w ZOO w 1945 roku i około 250 koni żyjących na wolności w Mongolii. Obecnie liczebność gatunku systematycznie rośnie.
Użytkowanie konia Przewalskiego
Konie Przewalskiego nie są wykorzystywane w ujeżdżeniu, pracy na roli czy hipoterapii, co wynika z jego wrodzonej dzikości. Udomowione osobniki bywają nieprzyjazne, a nawet agresywne w stosunku do człowieka, w związku z czym konie Przewalskiego nie są użytkowane w sposób bezpośrednio zarobkowy. Mimo to doskonale czują się w stadzie, zazwyczaj występują w ogrodach zoologicznych i rezerwatach, rzadziej w prywatnych hodowlach, gdzie stanowią prawdziwą perełkę. Z tego względu kupno konia Przewalskiego można uznać za ekskluzywny dodatek do swojej hodowli, a sprzedaż konia Przewalskiego będzie źródłem wysokiego dochodu - wpływ na to ma również bardzo mała liczebność gatunku.
Aby zwiększyć populację konia Przewalskiego tworzone są specjalne rezerwaty m.in. w Niemczech, Francji, Kanadzie, Chinach i na Ukrainie. Sprawia to jednak wiele problemów, gdyż wiele osobników ma niemałe trudności z rozmnażaniem w naturalnych warunkach, a do tego duża część młodych nie przeżywa pierwszego roku. W planach jest również pełne oswobodzenie i wypuszczenie wszystkich koni Przewalskiego na terenie Mongolii.