c

Hackney - konie na sprzedaż

Hackney to znana i szanowana rasa koni, która powstała w Wielkich Brytanii. W ostatnich latach zwierzęta te wykorzystywane są głównie w powożeniu, szczególnie przy lekkich i bardzo eleganckich zaprzęgach. Rasa hackney uważana jest również za bardzo elegancką i dostojną, dzięki czemu często występuje też na pokazach i paradach. Ponadto hackney'e cechują się doskonałą wytrzymałością oraz zdolnością do szybkiego kłusu przez długi czas. Rozpatrując kupno hackney lub sprzedaż hackney dobrze pamiętać, że na cenę transakcji wpływ mają m.in. umiejętności konia oraz jego umaszczenie.

Czytaj więcej b
0 wyników
0 wyników
Filtr
Usuń wszystkie filtry
s Nic nie znaleziono? Zapisz wyszukiwanie teraz!
Zapisz wyszukiwanie, a my wyślemy Ci e-mail jak tylko znajdziemy coś dla Ciebie.
Zapisz wyszukiwanie
Q Usuń wszystkie filtry
H

Wykorzystanie i charakterystyka hackney

Zależnie od przyjętych wytycznych, wysokość hackney w kłębie waha się od 140 cm do nawet 168 cm. Konie hackney występują w niemal każdym umaszczeniu, często występują też różnego rodzaju białe i jasne znamiona, które są wynikiem wpływu genetyki sabino. Zwierzęta te charakteryzują się ponadto dobrze ukształtowaną głową z lekko wypukłym nosem, mają bardzo wyraziste oczy i uszy oraz umięśnioną szyję. Sylwetkę znakomicie podkreśla mocna i dobrze zarysowana, szeroka klatka piersiowa. U rasy hackney wyróżnia się ponadto wysoko osadzony ogon oraz potężne nogi z silnymi stawami. Z racji walorów wizualnych, kupno hackney to świetny sposób na urozmaicenie posiadanego stada, natomiast sprzedaż hackney z pewnością nie potrwa wiele czasu.

Rasa hackney słynie z bardzo popisowego i wyrazistego kłusu, który swą dynamikę zawdzięcza dużej ruchomości stawów kończyn. Hodowcy chwalą sobie także charakter hackney'ów. To zwierzęta bardzo inteligentne i łatwe w prowadzeniu, wykazują się dużą energicznością i poddają się swojemu jeźdźcowi lub właścicielowi. Nie można także zapomnieć o niesamowitej wytrzymałości, która jest największą zaletą użytkową tej rasy.

Pochodzenie i historia hackney

Powstanie rasy hackney datowane jest na XIV wiek, co czyni ją jedną z najstarszych w Europie. Wtedy to w Norfolk ówczesny król Anglii wymagał potężnych i atrakcyjnych koni z doskonałym kłusem, które mogłyby być wykorzystywane w zróżnicowany sposób. Znakomicie sprawdzał się jako koń jeździecki oraz zaprzęgowy. W kolejnych wiekach rasę hackney poddawano stopniowym mieszankom, aby gatunek uszlachetnić oraz uzyskać jeszcze lepsze predyspozycje użytkowe. Pewnego rodzaju rewolucja nastąpiła w 1729 roku, kiedy to stworzono nowoczesnego konia hackneyowskiego na bazie m.in. ogiera Norfolk Trotter i ogiera arabskiego. Dzięki temu powstał Norfolk Roadster - czyli koń mocno zbudowany, który wykorzystywany był głównie w celach roboczych. Już w 1883 roku utworzono Stowarzyszenie Hodowców Hackney w Norwich, a księga stadna tej rasy posiada zapisy sięgające nawet 1755 roku. Ciekawostką jest, że zanim przyjęto nazwę hackney, konie te określano jako kłusaki angielskie.

Planując kupno hackney lub sprzedaż hackney warto mieć na uwadze fakt, że w ramach tej rasy wyróżnia się zarówno konia, jak i kuca, co jest nadzwyczaj rzadkim zjawiskiem. Ten drugi jest oczywiście mniejszy (wysokość w kłębie wynosi od 122 cm do 140 cm), poza tym posiada jednak bardzo zbliżony wygląd oraz predyspozycje użytkowe. Kuc hackney powstał około 1880 roku po skrzyżowaniu z kucem Fell i do dziś cieszy się dużą popularnością.

Użytkowanie hackney

Początkowo konie hackney wykorzystywane były głównie jako wierzchowce i konie zaprzęgowe, co wynikało z ich wrodzonej wytrzymałości. Często też użytkowane je do drogich ekwipaży, gdzie bardzo istotna była ich wysoka akcja kończyn. Wraz z rosnącym uprzemysłowieniem oraz pojawieniem się samochodów, zmieniła się też rola hackney'ów, na stałe zagościły w różnego typu zawodach, pokazach i paradach. Obecnie konie hackney hodowane są przede wszystkim w Wielkiej Brytanii, Holandii, Stanach Zjednoczonych oraz Kanadzie. Natomiast kuce hackney wykorzystywane są do lekkich zaprzęgów, rzadziej jako koń ujeżdżeniowy z uwagi na fakt, że czasem trudno wysiedzieć w siodle z powodu charakterystycznego i energicznego kłusu.