Sprzedaż rasy walijski kuc górski sekcja A - zainteresowani zakupem zwierzęcia z pewnością wiedzą, że literą "A" oznacza się pierwotną odmianę kuców walijskich, stanowiącą podstawę powstania wszystkich odmian. Są to zarazem kuce o najmniejszych gabarytach w obrębie rasy. Kupno rasy walijski kuc górski sekcja A zwykle planują osoby, poszukujące wierzchowca dla dzieci, gdyż są to zwierzęta doskonale współpracujące z najmłodszymi. Pomaga w tym nie tylko ich niewielka budowa, ale również życzliwy, spokojny temperament. Co jeszcze warto wiedzieć przed podjęciem decyzji o takiej inwestycji?
US
DE
DE
DE
US
NL
DE
DE
DE
US
Ogłoszenia na pierwszej stronie
US
DE
NL
NL
DE
NL
DE
NL
NL
DE
DE
DE
US
US
DE
DE
DE
US
US
US
Welsh mountain pony, bo tak w swojej ojczyźnie nazywany jest walijski kuc górski, to mały, lecz zgrabnie zbudowany kuc. Kiedy więc oferowana jest sprzedaż rasy walijski kuc górski sekcja A, nie brakuje chętnych do jego nabycia. Czym charakteryzuje się walijski kuc? Zacznijmy od krótkiego omówienia jego budowy. Otóż przeważnie osiąga on 122-127 cm w kłębie, czyli jest bardzo niewielki. Jeśli zdarzy się wyższe osobnik, wówczas przypisuje się do grupy B. Welsh ma zgrabną i suchą głowę, dosyć szerokie czoło, duże i żywe oczy, małe uszy (określane czasami jako "kocie"), gęstą grzywę oraz wysoko osadzony ogon. Osoby rozważające kupno rasy walijski kuc górski sekcja A powinny wiedzieć, że pomimo niewielkich rozmiarów zwierzęta te są bardzo silne i muskularne. Z tej przyczyny w przeszłości wykorzystywano je między innymi do pracy w kopalniach lub przenoszenia ciężkich bagaży. Co do umaszczenia, jest ono dosyć zróżnicowane. Kuce występują właściwie we wszystkich maściach poza srokatą i tarantowatą. Bardzo często spotykane są osobniki siwe. Kiedy zdarza się zabarwienie ciemne, wówczas nie jest ono jednolite, lecz występują jaśniejsze plamy na głowie, inaczej umaszczone są również dolne części kończyn.
Kupno rasy walijski kuc górski sekcja A - co wiemy na temat historii kuców? Dzieje rasy sięgają około 2000 lat wstecz. Dzięki swojej wysokiej odporności oraz inteligencji kucom udało się nie tylko przetrwać, ale także rozkwitnąć jako rasa. Jej sympatycy uważają, że dzisiejszy kuc pochodzi od prehistorycznego kucyka celtyckiego. Kucyki celtyckie z zachodniej Europy stopniowo przemieszczały się na kolejne rejony, a wiele z nich trafiło na północne wzgórza Walii. W naturalnych, górskich warunkach, gdzie zimy bywają srogie i czasami brakuje pożywienia, kucyki musiały radzić sobie z mało sprzyjającym klimatem, wykazać się twardym charakterem i odpornością. Wędrówki po wapiennych, skalistych podłożach sprzyjały natomiast rozwojowi mocnych kości. Warunki życia wymagały również od kuców wykształcenia dobrej czujności i gibkości. Dobrze jest o tym pamiętać, gdy oferowana jest sprzedaż rasy walijski kuc górski sekcja A, gdyż wszystkie te cechy sprawiają, że zakup zwierzęcia jest dobrą inwestycją.
Dziś kuce walijskie stanowią wielką rodzinę, podzieloną na 5 grup, z czego sekcja A ma miano "pierwotnej". Tak duże zróżnicowanie wynika z uszlachetniania krwi kuców innymi rasami, głównie orientalnymi, w tym berberyjską i arabską. Celem współczesnej hodowli jest zachowanie czystości krwi. Utworzono ją w XIX wieku, natomiast założycielem był ogier Dyoll Starlight. Pod koniec XIX stulecia eksportowano również pierwsze kuce do USA, a wraz z początkiem kolejnego wieku sprzedaż kuców do różnych krajów świata bardzo się ożywiła. Ich popularność była jednak zmienna. O ile do 1957 roku sprzedano do USA 472 osobniki, to w kolejnych latach eksport zmalał i na amerykańskie ziemie sprowadzano już tylko kilkanaście kuców rocznie. Dziś znów odzyskały popularność i są cenione jako kucyki "familijne". Chociaż poszczególne sekcje, w których skład wchodzą kuce i coby, mają ze sobą kilka cech wspólnych, różnią je jednak pewne rysy budowy (zwłaszcza wielkość) oraz osobowości. Niemniej, są to zwierzęta bardzo cenione przez hodowców i użytkowników.
Podstawowym sposobem wykorzystania tych niewielkich kuców jest praca z dziećmi. Umożliwiają to nie tylko gabaryty zwierząt, ale także ich miłe usposobienie oraz pojętność. Łagodny charakter sprawia, że kuce szybko zyskują sympatię, natomiast energiczne i efektowne ruchy czynią z nich dobre wierzchowce dla dzieci. Pomimo żywego charakteru raczej nie bywają gwałtowne. Welsh to odpowiedni kuc do jazdy rekreacyjnej, ale także sportowej, wyczynowej. Ma duże predyspozycje do skakania przez przeszkody, dlatego można się z nim spotkać na tego typu zawodach. W przeszłości normą było wykorzystywanie siły i wytrwałości górskich zwierząt w celach roboczych. Użytkowane więc były w kawalerii, jako konie pocztowe, musiały również pracować w kopalniach. Kuce i coby, przynależące do poszczególnych sekcji, są także często zabierane na polowania.
Choć wiele mówi się na temat niewątpliwych cech dobrego towarzysza oraz delikatnej, zrównoważonej naturze kuców walijskich, trzeba pamiętać, że zwierzęta te nie są "maskotkami", które nie wymagają żadnego wyszkolenia. Są to zwierzęta żywe, energiczne, skoczne, które powinny umieć panować nad swoją naturą. Zwłaszcza, jeżeli mają ratować z dziećmi. Dlatego ważne wychowanie pod okiem osoby doświadczonej. Co istotne, kuce te są bardzo wytrzymałe, odporne i nie mają wygórowanych wymagań. Cechami, które warto podkreślić, są także bystrość umysłu, łatwe przyswajanie nowych umiejętności oraz inteligencja.