Kupno konia holsztyńskiego - jakie są najważniejsze cechy tej rasy i dla kogo będzie najbardziej odpowiednia? Trzeba wiedzieć, że jej przedstawiciele to konie dosyć duże i silne. Ich wysokość w kłębie mieści się zazwyczaj w przedziale 160 - 170 cm. Choć populacja tej niemieckiej rasy nie jest obecnie zbyt duża, liczne talenty koni są doceniane przez hodowców i jeźdźców, dlatego można spotkać je na różnych zawodach jeździeckich. Sprzedaż konia holsztyńskiego jest więc popularna nie tylko w Niemczech, ale też innych krajach.
jest pewny w terenie
łatwy w załadunku
bezproblemowy przy kowalu
NL
jest zajeżdżony
jest lonżowany
nauczony prowadzenia na kantarze
DE
jest koniem do towarzystwa (ograniczona użytkowość)
nadaje się dla początkujących
jest zajeżdżony
DE
bezpośrednio od hodowcy
DE
nadaje się dla początkujących
jest lonżowany
jest pewny w terenie
DE
jest zajeżdżony
jest lonżowany
pracuje z ziemi
DE
DE
dostępny TÜV
dostępny paszport
LV
nadaje się jako koń szkółkowy
nadaje się dla początkujących
jest pewny w terenie
DE
łatwy w załadunku
dostępny TÜV
doświadczenie w zawodach
DE
Ogłoszenia na pierwszej stronie
NL
DE
DE
DE
DE
DE
DE
LV
DE
DE
HR
HR
DE
DE
DE
DE
DE
DE
DE
DE
Zawsze, gdy planowane jest kupno konia holsztyńskiego, warto poznać podstawowe cechy jego budowy i temperamentu. Koń holsztyński jest rasą gorącokrwistą. Ma niezbyt dużą głowę za to duże, bystre i inteligentne oczy. Szyja jest ciężka, mocna i łukowato wygięta, pierś szeroka, kłąb wydatny, a zad muskularny. W obrębie rasy wyróżniane są dwa typy koni: klasyczny, czyli cięższy oraz nowoczesny - lżejszy i bardziej wyrafinowany. Gdy oferowana jest sprzedaż konia holsztyńskiego, pod uwagę bierze się także jego umaszczenie. Dominuje tu maść gniada ze wszystkim odcieniami, ale mogą występować także inne rodzaje, na przykład kasztanowata, kara czy siwa. Sposobem na rozpoznanie członka rasy jest także piętno. Hodowcy znakują konie na lewym biodrze. Procedurze tej poddawane są źrebięta podczas sprawdzania papierów i paszportu.
W jaki sposób wykorzystywane są osobniki tej rasy? Dawniej, przed nastaniem ery mechanizacji, konie były wykorzystywane w rolnictwie, czasami również w jeździectwie. Dziś są przede wszystkim przeznaczone pod siodło.
W kwestii temperamentu rasa jest dosyć zróżnicowana. Można jednak spotkać się z wieloma końmi, cechującymi się stabilnym, wyważonym temperamentem, a ponadto silnymi nerwami, odwagą, niezawodnością. Dla amatora, który nie ma jeszcze doświadczenia w jeździectwie i opiece nad końmi, najlepszy będzie osobnik niekomplikowany, spokojny, skory do współpracy, przewidywalny. Są jednak wielbiciele koni, którzy lubią, gdy zwierzę ma bardzo żywy temperament i odwagę. Wszystko zależy więc od indywidualnych oczekiwań.
Kupno konia holsztyńskiego - co trzeba wiedzieć o historii tej rasy? Pochodzi ona z najbardziej wysuniętego na północ kraju związkowego Niemiec - Szlezwik-Holsztyn. Uważa się, że jest to najstarsza z niemieckich ras gorącokrwistych, której początki sięgają XIII wieku. We wczesnych latach zorganizowana hodowla koni podlegała klasztorom w mieście Uetersen. Mnisi, jako najbardziej wykształceni członkowie średniowiecznego społeczeństwa, potrafili prowadzić dokładną dokumentację hodowli. Z koni o niewielkich rozmiarach zaczęli rozwijać większe osobniki, które miały sprawdzać się w trakcie wojen i pomagać w rolnictwie.
W wyniku reformacji protestanckiej w Niemczech hodowla koni nie była już dłużej obowiązkiem mnichów, gdyż zajęli się tym urzędnicy i osoby prywatne, głównie rolnicy. Sprzedaż koni holsztyńskich (dokładnie 12 osobników) w 1735 roku do nowej stadniny w Celle posłużyła również stworzeniu rasy hanowerskiej. Księga stadna koni holsztyńskich została założona w 1891 roku przez Georga Ahsbahsa. Początek XX wieku przyniósł znaczące zmiany dla koni holsztyńskich i ich hodowców. Pierwsza i druga wojna światowa spowodowały wzrost zapotrzebowania na potężne konie do ciągnięcia wozów artyleryjskich. Kolejne dekady po drugiej wojnie światowej oznaczały jednak spadek populacji tej rasy.
Współczesne konie holsztyńskie są hodowane na wzór niemieckiego konia wierzchowego. W minionych czasach hodowcy stosowali dolewy krwi, zwłaszcza pełnokrwistej rasy angielskiej, które pomogły im uzyskać pożądane cechy, przede wszystkim większą lekkość. Konie holsztyńskie sprawdzają się w wielu różnych dyscyplinach, co umożliwiają im siła, wytrzymałość, dobra prędkość oraz posłuszeństwo. Mocne pęciny czynią je uzdolnionymi w kategorii skoków przez przeszkody, które często są wymieniane jako ich specjalność. Nawet przeciętny koń holsztyński zwykle wykazuje w tej dziedzinie imponujące możliwości, zasięg oraz prawidłową technikę. Ponadto konie te są dobrymi partnerami dla jeźdźców, praktykujących ujeżdżanie według klasycznej szkoły, wyścigi konne, jazdę kombinowaną. Co do chodów, jako najlepszy w wykonaniu koni holsztyńskich, uważany jest galop, który charakteryzuje się miękkością, lekkością, równowagą i jednocześnie dużą dynamiką.